Na een break door de coronacrisis ging Briklyoung terug van start met een nieuw project Tracé. Het startpunt? De tentoonstelling van Strook 'It’s only a matter of time'. Strook exposeerde op drie locaties van Musea Brugge: het Groeningemuseum, de Onze-Lieve-Vrouwekerk en de zolder van het middeleeuwse Sint-Janshospitaal. Zijn werk is heel erg populair bij jongeren. Vooral de ‘koppen’ die Strook maakt zijn heel kenmerkend voor zijn werk. Grote portretten uit hout dat aangetast is door de tijd. Het is materiaal met een geschiedenis en een eigen verhaal dat hij vindt op zogenaamde non-places: bouwwerven, kraakpanden, en andere plekken. Strook maakt met zijn bijeengesprokkeld hout composities, meestal menselijke figuren.

Ellenmae, Erinn, Koralie, Bas, Lore, Manon, Dhiandra en Regina boden samen met De Batterie aan de hand van vier installaties een antwoord op deze expo. Dit door zijn werk niet te imiteren, maar door de ideeën eigen te maken. Het resultaat? Vier installaties in een fysiek kunstenaarspad of een tracé die te bezichtigen waren van 4 tot en met 7 maart 2022. Op die manier verbond Tracé de jongeren met Strook.

De lichttoren weerspiegelde een universele herinnering. Wanneer je binnen stapte in de toren werd je meegenomen zoals in het verhaal van Alice in wonderland naar een andere wereld, de wereld van de herinneringen. Wanneer je naar omhoog keek, zag je een suggestief maar duidelijk afgelijnd beeld. Je werd terug gekatapulteerd in de tijd. Keek je naar beneden, dan zag je wat er van die tijd/herinnering overblijft, een vaag beeld. Je herinnering is geen werkelijkheid, maar slechts een glimp van wat ooit werkelijkheid was. De projectie op de grond was een spoor van de herinnering, een spoor van de tijd. Wat je buur er in ziet is niet hetzelfde als wat jij ervaart. Herinneringen zijn individueel en intiem.

Negen lichtboxen gaven elk een persoonlijke herinnering van de Briklyoungers weer. In de boxen zaten verschillende plexiplaten achter elkaar die steeds hetzelfde beeld weergeven, maar steeds een beetje anders. De boxen creëerden een intiem gevoel. Je kroop letterlijk in de herinnering van Manon, Erinn of Regina. De verschillende lagen van herinneringen werden hier belicht. Zo zag je dat elk beeld steeds een beetje veranderd. Deze verandering van de herinnering zijn mee gevormd door externe factoren zoals omgeving, verhalen of foto’s van die gebeurtenis. Bij deze boxen kon je ook luisteren naar het persoonlijke verhaal/herinnering van de jongeren.

De tunnel legde de link met de locatie, namelijk het vroegere knekelhof. Herbeleef de geschiedenis die zich hier heeft afgespeeld en gedenk samen met de Briklyoungers hun geliefde verloren personen. Wanneer je door de tunnel liep, wandelde je tussen beelden en voorwerpen van dierbare overledene van de jongeren van Briklyoung, maar ook hoe ze die overledenen of mensen die ze uit het oog zijn verloren herinneren. De bezoeker kon hier zelf een foto of naam aan toevoegen die voor hem betekenis heeft.

Deze plek vormde een moment van reflectie. Centraal stond de vraag “Hoe gaan mensen in de toekomst op ons terugkijken met de sporen die wij achterlaten?” De bezoeker hoorde de antwoorden van voorbijgangers in Brugge, maar kon zelf ook zijn/haar/hun gedachten of gevoelens uiten en achterlaten bij de boom .

Briklyoungers:

Bas Vanhooren

Dhiandra Duthoit

Ellenmae Dhont

Erinn De Cloedt

Koralie Van Hoof

Lore Dhoest

Manon Bohyn

Regina Mikheli

Musea Brugge:

Casper Vanhaelemeesch

Daan Verbeke

Eddy Costenoble

Fien Straetmans

Julia Willaert

Lieven De Visch

Michael Van Eeghem

Patrick Delanghe

Stijn Blomme

Tom Deschacht

De Batterie:

Anne De Loof

Mathias Debevere

Foto, video en montage:

Karel Dierickx

Matthias Desmet

Related Tapes

Andere:

Texlab

Tertius (vertaling)

Senioritas